Żywioły - ogień

*

Trochę to już monotonne, ale zima trzyma, zatem moje myśli krążą wokół ciepełka. Aby w domu było ciepło zimą, przygotowania należy rozpocząć jeszcze poprzedniej zimy.
Krok pierwszy to zamówienie drewna do kominków. Najlepiej uczynić to ok 10 miesięcy naprzód. Nie dlatego, że drewna brakuje ale tyle trwa realizacja. Dzwonimy w lutym do Pana Drewno i mówimy, że potrzebujemy Natychmiast! 40 metrów buka. Ok, mówi Pan na przyszły tydzień będzie! Za tydzień mówi, że za tydzień, za kolejny tydzień, że za kolejny tydzień.... Zabawa trwa do lipca, sierpnia. Wreszcie jest! Okazuje się, że tylko połowa. Reszta za tydzień....

Pan Drewno przyjechał!

Krok drugi, to drewno należy wysuszyć. Palenie świeżo ściętym zatem mokrym drewnem, skończyło się raz efektami pirotechnicznymi w postaci słupa ognia walącego na 10 metrów w górę z komina. Zapaliła się sadza. Nasz dom był widoczny na wiele kilometrów. Ponieważ wszelkie kataklizmy dzieją się pod nieobecność Maćka i tym razem miałam przyjemność wzięcia tego widowiska "na własną klatę". Biegałam wokół domu brnąc przez zaspy śnieżne, najpierw w kapciach a potem jak je pogubiłam to bez. Dziś kiedy to wspominam to przyznaję, że widok był przepiękny ale wówczas nie w głowie było mi robienie zdjęć.




Krok trzeci to drewno trzeba pociąć na klocki mieszczące się w kominkach. To jest zadanie dla Maćka, zajmuje mu to ponad miesiąc ponieważ nie jest to jedyny jego obowiązek. Klocki układa się w równiutkich szpalerach i nadal schną. Pod koniec lata można je znosić do drewutni.





Krok czwarty to codzienne przenoszenie drewna z drewutni do domu i codzienne palenie w dwóch kominkach.
Wtedy jest ciepełko, co lubią i ludzie i zwierzaki.






W lutym należy zadzwonić do Pana Drewno i zamówić........
Drewno na zimę to w Bieszczadach to samo co rozmowy o pogodzie na Wyspach Brytyjskich. Ceny, terminy, dostawcy, sposoby cięcia, rodzaje pił spalinowych, stan przygotowania drewna - wszystko to powoduje wypieki emocji na twarzach rozmówców. Nie ukryję już, że dałam się w to wciągnąć!

Miło jest także posiedzieć przy ognisku!

Mamy przy domu miejsce na ognisko, eksploatowane jest niemal przez okrągły rok - obowiązkowo także w Sylwestra.

Ogień to nie tylko miłe ciepełko. Kiedy wymknie się spod kontroli - niszczy. Spośród naszych bieszczadzkich przyjaciół, trzy rodziny straciły domy w pożarze, wśród dalszych znajomych znamy kilka kolejnych takich przypadków.


Kiedy zaczęliśmy mieszkać w chacie Paraskewii, obok domu stał wychodek. Miał tyle samo lat co dom, zatem ponad 80. Zdecydowanie odmówiłam jakiejkolwiek wizyty w tym przybytku i Maciek w tempie ekspresowym wykonał ręcami łazienkę. Wychodek należało zlikwidować - ale jak?
Podpaliliśmy go. Jak zaczęła się palić jego prawie stuletnia zawartość - ludzie! jaki to był widok!




Właśnie zauważyłam, że to kolejny post w którym poruszam temat wychodkowy - nie wynika to ze szczególnego upodobania do tematu - tak wyszło.

Z pewnością zainteresuje to nielicznych ale nie potrafię sobie odmówić przyjemności pokazania w pełni rozwiniętych kwiatów hoi co nie chciała kwitnąć przez 15 lat! Oto one:







Na koniec pragnę pozdrowić naszych Kochanych Gości (nazwijmy ich Placek i Agatka), którzy wczoraj po odkryciu tego bloga do późnej nocy czytali go. Dzisiaj odebrałam telefon z pretensjami, że nie napisałam nic o nich. Placku! naprawdę doceniamy to, że z takim uporem przyjeżdżacie do nas mimo pecha, pogody zawsze odmiennej od oczekiwań, nękających Was chorób, szykanów i głupich żartów z naszej strony. Czekamy na Was ponownie z utęsknieniem i niecierpliwie. Tylko uprzedzam - tym razem będę miła a tego Wasze skołatane nerwy mogą nie wytrzymać. Buziaki!

*