Pokój koci

*

To, że w kalendarzu od wczoraj wiosna, nie zrobiło żadnego wrażenia na naszym śniegu - ma się dobrze i ciągle pada! Zaczynam mieć uczulenie na biel!
Odwiedzili nas wczoraj sąsiedzi i porobili trochę zdjęć naszej chacie. Mogę dzisiaj zatem pokazać kolejny pokój - koci. Każdy pokój ma nad drzwiami swój symbol. Kota powyżej wyrzeźbił Maciek.



Jak większość mieszkańców Bieszczadów sąsiedzi są ludźmi nietuzinkowymi: są biologami, zajmują się badaniami nad populacją wydr w Bieszczadach. Brzmi romantycznie ale w praktyce wygląda to tak, że przez okrągły rok brodzą po potokach i zbierają wydrze odchody. Do woreczków. Potem je badają. Odchody te. Czyli kupy. Temat jest wbrew pozorom interesujący i przegadaliśmy już długie godziny z kupami w tle.
Sąsiedzi też są interesujący i bardzo fajni, cieszymy się, że zamieszkali w Lutowiskach.

Z okna kociego pokoju rozciąga się piękny widok na góry.

Ozdobą pokoju jest parawan, który już pokazywałam w innym poście. W oknie wisi ta sama tkanina, z której uszyty jest parawan.









W pokoju mieszka całe stado kotów, na ścianach, stoliczkach i szafkach. Lubię koty no i tak się ich trochę nazbierało. Naliczyłam ich 28 w różnych postaciach.















W łazience także koty. Nie udało się sfotografować wszystkich, mieliśmy problem z oświetleniem. Zdjęcia nie oddają rzeczywistego koloru. Lustro zrobiłam ze starej okiennej ramy.





Pisałam już o moim fiole na temat szuflad. Tutaj starej starej szufladzie dodałam cokolik i postawiłam w niej koci świecznik.



Sąsiedzi zrobili kilka zdjęć schodów i wejść do pokojów. Pokażę je także bo co mi się mają marnować.



Wiszącą tkaninę na zdjęciu powyżej znaleźliśmy w chacie Paraskewii. Identyczną znaleźliśmy w innej bojkowskiej chacie. Jest to zatem autentyczny bojkowski wzór. Nad tkaniną powiesiłam lustro z kolejnego starego okna.










Jestem dziś niedzielnie rozleniwiona. Nie rozpisywałam się zatem...
Dziękuję wszystkim, którzy zaglądają tutaj. Dziękuję za serdeczne, miłe i życzliwe komentarze. Wiele osób zauważyło, że jestem straszną gadułą. Dzisiejszą lakoniczność wypowiedzi nadrobię następnym razem ponieważ postanowiłam zmierzyć się z tematem - rzeką: naszymi wyprawami na Ukrainę. Z okna kociego pokoju widać Ukrainę. Granica przebiega tylko 2,5 kilometra od naszego domu.

*