Z pamiętnika: Goście jadą!

Luty 2006
" Mamy problem. Przyjęłam rezerwację dla 4 grup Holendrów, którzy mają przyjeżdżać do nas w odstępach tygodniowych, począwszy od 14 lutego. Cieszę się jak dziecko - to pierwsi goście ale kłopot w tym, że do przyjazdu został tydzień a żaden pokój nie jest jeszcze gotowy, salon jeszcze w rozsypce, nie mamy nawet drzwi wejściowych! Na razie wisi gruby koc, który zatrzymuje wiatr - bo zimno niestety przepuszcza. Kiedy mówię, że nie ma litości - musimy zdążyć, Maciek puka się w czoło i twierdzi, że to niemożliwe. Nie ułoży kafelków w 3 łazienkach, podłogi w salonie, nie wymaluje ścian, nie zrobi drzwi - w tydzień! Acha i jeszcze trzeba podłączyć wodę do łazienek. Potem to trzeba jeszcze tylko posprzątać, umeblować, pozawieszać. I gotowe. Buuuu!


25 Marca
Jeszcze do siebie dochodzę.
Daliśmy radę! Wezwaliśmy do pomocy dobrych ludzi. Przyszły trzy osoby, Łukasz z Maćkiem robili w łazienkach i pokojach, Wojtek robił drzwi do salonu - też ich nie było, a Asia ze mną sprzątała. Pan któremu 2 miesiące temu zleciliśmy zrobienie drzwi wejściowych, został przywieziony siłą. Bardzo się opierał. Na godzinę przed przyjazdem gości w salonie był warsztat stolarski, w pokojach szalała Asia ze ścierką, Pan od drzwi zniknął, a ja rwałam włosy z głowy. Za pięć minut przyjazd - sytuacja się pogorszyła bo okazało się, że czegoś brakuje i drzwi nie da się zamontować. Goście się spóźniali już 15 minut kiedy się okazało, że w jednej z łazienek coś cieknie. Ja szufelką zbierałam trociny z podłogi w salonie, Asia po raz setny odkurzała co się zakurzyło. Wrócił Pan i przyniósł to czego brakowało. Przeciek znaleziono. Drzwi zamontowano. Kiedy goście weszli 35 minut spóźnieni Asia wynosiła odkurzacz, chłopcy zbiegali na dół, Pan czekał w kuchni na zapłatę. A ja się głupkowato śmiałam i zapomniałam angielskiego.
Goście nie zorientowali się, że to dla nas pierwszy raz - to chyba dobrze?"







Na tym kończy się mój pamiętnik. Więcej nie pisałam, bo zwyczajnie nie było czasu.
Dzisiaj na zdjęciach salon.

Przy stole mieści się 12 osób

Od wiosny do jesieni nie brakuje kwiatów a te z łąk są najpiękniejsze...





A w oknach powiesiłam takie kółka, jedno z nich to Bieszczadzki Łapacz Snów, - produkt lokalny, zrobiony czółenkiem, tzw. frywolitka.