Marzenia.

*

Często pytam ludzi o ich marzenia.
Wzięło się to stąd, że Polacy lubią narzekać. W naszym pięknym kraju to obowiązek towarzyski i patriotyczny nieomal. Ale, narzekać trzeba Profesjonalnie! żadnych półśrodków - jest źle i należy to bogato udokumentować. Kiedy już nie mam cierpliwości słuchać litanii skarg na los, życie, urzędy, zdrowie, teściową i męża, na dzieci i sąsiadów, zadaję pytanie: o czym marzysz?
Okazuje się, że marzenia są różne: od zwykłych, codziennych po zupełnie kosmiczne. Ale największym moim odkryciem jest to, że ludzie tak naprawdę nie chcą aby ich marzenia się spełniły.
No bo czym jest marzenie? Wizją, warunkiem naszego uszczęśliwienia! Jeśli się spełnią to trzeba by stać się szczęśliwym?! A jak się spełnią i szczęście nie nadejdzie?
To prawda samo nie przychodzi. Bo ono nie bierze się z warunków zewnętrznych. Szczęście bierze się z nas.
I jest to coś czego tłumaczyć nikomu nie będę. Tak po prostu jest.
Spotykałam w świecie ludzi biednych, którym do życia starczała miseczka jadła i dobytek w węzełku a przecież byli szczęśliwi! Znam ludzi "samotnych" którzy są szczęśliwi. I chorych, czasem bardzo chorych, którzy czują się szczęśliwi.
Niedawno odszedł młody człowiek, bliski mi bardzo, przykuty do łóżka od dzieciństwa, cierpiący na nieuleczalną, straszną chorobę i żyjący ze świadomością bijącego mu licznika. Swobodnie ze sobą rozmawialiśmy o śmierci ale częściej i więcej rozmawialiśmy o pięknie i szczęściu jakie nas każdego dnia spotyka. On był szczęśliwy! choć przez ostatni rok oddychał dzięki maszynie. Było to możliwe bo On się nie bał!
Przytoczę tutaj swoją ulubioną opowieść:
"Według starożytnej baśni hinduskiej, mysz była ciągle zgnębiona z powodu swojego strachu przed kotem. Czarodziej ulitował się nad nią i przemienił ją w kota. Ale wtedy zaczęła się obawiać psa. Więc czarodziej przemienił ją w psa. Wtedy zaczęła bać się pantery. Więc czarodziej przemienił ją w panterę. Po tym była pełna strachu przed myśliwym. W tym momencie czarodziej się poddał. Przemienił ją z powrotem w mysz mówiąc: Nic z tego, co dla ciebie robię, nie pomoże, ponieważ masz serce myszy".

(Anthony de Mello SJ "Modlitwa żaby")

Marzenia, poczucie szczęścia, pokonanie lęku. Potem ciężka praca. To mój przepis, na moje życie.

Nawymądrzałam się nieznośnie! Przepraszam!
Ten post jest hurtową odpowiedzią na bardzo, bardzo często zadawane mi pytania: jak to się stało, że podjęłam decyzję o zmianie życia, czy się bałam, jak to robię, że jestem szczęśliwa. Czasem jeszcze słyszę:" ja też bym tak chciał/a ale mnie się nie uda".
Właśnie o takim życiu marzyłam i zakasałam rękawy. Nic więcej!

Jest jednak coś o czym nie marzyłam nigdy a mam!
Kotowa byłam zawsze. Psy to inna bajka. Pies był marzeniem Maćka. Opierałam się tak długo, jak tylko się dało. Kiedy skończyły mi się argumenty, musiałam się zgodzić.
Pojechaliśmy na rekonesans, tylko zobaczyć. Miły Pan podał mi na ręce zaspanego pluszaka i już go z objęć nie wypuściłam!
Po wielu latach życia z kotami nie rozumiem dlaczego ona mnie słucha! Czemu jest taka grzeczna. Ale jest. Kochająca, miła i radosna.
Rozpuszczam niemożliwie wszystkich tych, których kocham ale Buba nie daje się popsuć. Stara się zgadywać moje życzenia zanim je wypowiem. Jest cierpliwa i ciekawa wszystkiego. Dba o nas i pilnuje abyśmy się nie zgubili. Wnosi w nasze życie łagodność i miłość. Każdy człowiek jest dla niej kimś wspaniałym. Ba! nawet muchy są wspaniałe! I słońce i deszcz.
A jak komuś smutno to przyniesie swoją ukochaną, oślinioną zabawkę...

*