Witam w Nowym Roku!

*

Witam w Nowym Roku!
Poprzedni pożegnałam bez żalu, grudzień do ostatniego dnia dawał nam popalić. Nie czepiałam się zatem jego rękawa i nie prosiłam, łkając by został. Jednak jak powiedział Marek Aureliusz:
"Nie należy się gniewać na bieg wypadków, bo to ich nic nie obchodzi."
Czas płynie, przynosi Nowe.
Pragnę podziękować za wszystkie życzenia, za prezenty, za serdeczność i liczne niespodzianki jakimi obdarzyli mnie czytelnicy bloga. Nie byłam w stanie odpowiedzieć na każdy list i każdy dowód sympatii. Przepraszam za to. Trochę się u nas działo spraw trudnych, do komputera nie miałam kiedy podejść. Obiecuję, że nadrobię zaległości. Teraz powiem tylko, że ta życzliwość dodawała mi sił. Dziękuję raz jeszcze!
Spędziliśmy z Maćkiem pracowitego choć bardzo miłego Sylwestra, ze wspaniałymi ludźmi. Tak naprawdę to nie lubię tego całego sylwestrowego zamieszania jeśli zabawa staje się imperatywem. Dzisiejsza noc upłynęła jednak w przesympatycznej atmosferze i na niewymuszonych rozrywkach.
Najweselej powitałam rok tuż przed przeprowadzką w Bieszczady. Pożegnalny ze Szczecinem Sylwester sprawił, że noworoczny świt zastał mnie obolałą ze śmiechu.
Najgorszy mój Sylwester był przed laty. Pracowałam wtedy w teatrze. W tym samym teatrze zaczynała swoją aktorską drogę Danuta Stenka. Uzdolniona, pracowita, urocza i ogólnie lubiana. Sylwester zaczął się sympatycznie. Przerobiłam na tę okazję babciną suknię balową, mocno eksponując plecy, okiełznałam szopę na głowie, uczyniłam dyskretny makijaż, dodałam sobie wzrostu wysokim obcasem. Wyglądałam pięknie (to było ponad dwadzieścia lat temu!).
Czas mile płynął na rozmowach i tańcach. Nagle weszła mocno spóźniona Danka Stenka. I tak samo nagle - wszyscy panowie stracili zainteresowanie otaczającym światem. Patrzyli tylko na Nią. Kłębili się wokół drobnej postaci Danki i nie reagowali na żadne bodźce zewnętrzne. Mam naturę badacza zatem wylałam na pierwszego z brzegu, szklankę wody - nie zauważył! Z wrzątkiem już nie eksperymentowałam bo widać było, że żadnych efektów nie przyniesie. Próbowałam nawiązać konwersację z paniami ale one w większości były żonami tych panów i wykazując narastającą nerwowość nie podejmowały rozmowy. Do północy patrzyłam przez okno, czytałam tytuły książek na półkach, gapiłam się w sufit a na koniec siedziałam, machając nóżką i oglądając własne paznokcie. Od tamtej pory zawsze pytałam się czy będzie Danka, jeśli miała się pojawić po prostu na imprezę nie szłam. Paznokcie obejrzałam sobie aż nadto dokładnie.
Z radością i przyjemnością jednak, oglądam ją w kolejnych rolach, spaprany Sylwester nie wpłynął na moją sympatię.

Stęskniłam się do bloga! Po dwóch tygodniach zaczęło mi go brakować. W wolnych nanosekundach wpisywałam pojedyncze zdania tego posta. Paskudny grudzień sprawił kolejnego psikusa! Okazało się, że fragment posta opublikował się perfidnie sam. No i przed Sylwestrem witałam w nowym roku! Mogłabym oczywiście się tłumaczyć, że w Bieszczadach żyjemy poza czasem, ale aż taka szurnięta nie jestem. Wywaliłam posta z bloga i napisałam od początku publikując we właściwym czasie.

W tym roku czeka na nas jeszcze więcej pracy. Trzeba skończyć bojkowską chatę! Potem będę miała dwa domy do obsługi. Urodzą się kózki - Ruda wygląda na oczekującą dzieci. Będzie zatem już spore stadko. Jak ja przed nimi uchronię moje roślinki, tego teraz jeszcze nie wiem. Mam też kilka, zupełnie prywatnych planów w tym roku.
Zatem jedynym moim życzeniem na ten rok jest, by doba uprzejmie zechciała sie wydłużyć! No co by jej szkodziło?

Pokażę kilka już wspomnieniowych zdjęć świątecznych i aktualnych zimowych, i idę padać na twarz.
Jutro przyjeżdżają od dawna wyczekiwani goście. Będzie się działo!

Świątecznie:

Sylwestrowo. Około drugiej godziny w nocy piesek padł:

Zimowo:

"Życie nie składa się z wielkich poświęceń
i obowiązków, ale z drobiazgów.
Uśmiechy i życzliwość rozdawane na co dzień
są tym, co zdobywa i zatrzymuje serca, i zapewnia pocieszenie."

Humprey Davy

Uśmiechu i życzliwości w Nowym Roku dla wszystkich!

*