Jutro zaczyna się tu sezon. Nalewka przy kominku.

*

Już czerwiec.
To ostatnie takie dni, kiedy Bieszczady są jeszcze kameralne, pustawe, odludne. Wielkimi krokami zbliżają się wakacje. Szlaki się zaludnią, zapełnią drogi, w naszym sklepie w Lutowiskach każde zakupy okupione będą długim staniem w kolejce. Lato to moja ulubiona pora roku - jestem ciepłolubna, ale "sezonu" nie lubię.
Do znudzenia i zmęczenia powtarzam w tej małej przestrzeni bloga, że Bieszczady to miejsce wyjątkowe, jedyne takie. I - nie dla każdego. Kto lubi gwar, głośną muzykę, kto w ludzkim strumieniu płynącym Krupówkami czuje się jak ryba w wodzie - ten w Bieszczady przyjeżdżać nie ma po co! Tu nie ma jeszcze dziesiątków knajpek, lansu, drogich sklepów, clabingu. Jeszcze. Niestety popyt tworzy podaż. Jeśli nadal setki rozrywkowo nastawionych turystów szukać będzie tutaj takich miejsc - to wreszcie kiedyś je znajdą. Bo zawsze będą tacy, którzy dla kasy zrobią wszystko - nawet podetną gałąź na której siedzą.
W góry można jechać w różne miejsca, na quadach można jeździć w całej Polsce, lansować się można skutecznie w Juracie po co to wszystko przenosić także w Bieszczady? Na razie są one wyspą na oceanie szmiry, tandety i zgiełku. Oby jak najdłużej - dla tych, którzy szukają ciszy i ukojenia, kontaktu z naturą i harmonii, odpoczynku od tego co jest codziennością człowieka mieszkającego w mieście.
Od czterech miesięcy wypisuję na blogu co mi w duszy gra, mądrzę się nieznośnie i bredzę często, jednak patrząc na licznik odwiedzin wnoszę, że może czasem poruszam kogoś - w przeciwnym razie przecież nikt nie chciałby tu zaglądać. Pozwolę sobie zatem dzisiaj na pewną prośbę do czytających: jeśli znacie kogoś kto chce przyjechać w Bieszczady aby pojeździć na quadach - wyperswadujcie mu ten pomysł! Naprawdę jest tyle innych miejsc gdzie może to robić!
W naszej Chacie nie przyjmujemy "kładowców", nie będziemy ich przyjmować nawet gdybyśmy mieli żreć korzonki. Jesteśmy jednak wśród nielicznych. Dla wielu innych jest to świetna okazja na dorobienie się, wypożyczalnie wyrastają w Bieszczadach jak grzyby po deszczu.
Nie mam nic przeciwko quadom w ogóle - jestem przeciw ich obecności tutaj!
A te watachy podtatusiałych rokendrolowców na drogich motorach, z wymontowanymi tłumikami! Kiedy przejeżdżają przez wieś - zwierzyna się płoszy, ptaki uciekają a hałas i smród snują się za nimi jeszcze długo. Gdybyż wiedzieli co myślą o nich inni "czasowi użytkownicy Bieszczadów" - jak pięknie nazywają turystów urzędnicy - spaliliby się chyba ze wstydu. Bo są żałośni w swej hałaśliwej bucie, arogancji i nieliczeniu się z innymi.
Kiedy w towarzystwie niepalących ktoś zapali papierosa, dmuchając im w twarz - jest to postrzegane jako chamstwo. Ale w cichej okolicy tworzyć decybele może każdy.
Jutro zaczyna się tu sezon...




Ponieważ trwa inny sezon - truskawkowy podaję przepis na nalewkę o wdzięcznej nazwie "Truskawki w śmietanie".
1 kg truskawek
1 szklanka cukru pudru
1 litr 50% wódki
1 szklanka kwaśnej śmietany

Truskawki i cukier rozbić razem i odstawć na dwie godziny, dodać śmietanę - mieszając dolewać wódkę.
Po dwóch tygodniach przefiltrować przez gazę i odstawić jeszcze na dwa tygodnie. Po tym czasie gotowe do spożycia. Nalewka ma kolor truskawek, smak truskawkowo - smietanowo - wytrawny. Kto lubi słodkie może dodać więcej cukru.

Taka nalewka najlepiej smakuje w chłodny dzień przy kominku. Pokazuję zatem nasz kominek, na przeciwko którego powiesiłam duże lustro aby ogień widać było w każdym punkcie salonu.







Na koniec trochę zdjęć detali, bo spodobało mi się fotografowanie i mam ich dużo.


















A! Po raz drugi w tym roku zakwitła mi hoja!

*