Niuniuś i kozi ser

*

Będziemy mieli kozi ser!



Po pozbyciu się wewnętrznych i zewnętrznych mieszkańców kóz, po wydłużonej kwarantannie, mleko z dzisiejszego dojenia nastawiałam na ser! Na zdjęciu widać jak pięknie oddziela się serwatka, jeszcze trzeba tylko przecedzić, odsączyć i doprawić. Jak będzie gotowe to pokażę zdjęcie.

Zioła na sery już czekają w ogródku.

Szałwia:

Macierzanka:

Melisa:


Tymianek:

Lawenda:

Różne rodzaje mięty:

No tak, miało być o Niuniusiu.
Znamy się 18 lat. Ponieważ przy jego porodzie byłam kocią akuszerką to mogę tak poetycko powiedzieć, że od jego pierwszego oddechu.
Pisałam już, że jestem dla niego kocią Boginią. To ma swoje konsekwencje.
Po pierwsze: jestem przepiękna i trzeba być zawsze w pobliżu aby móc na mnie patrzeć. Taka kocia wersja słonecznika (słońce to ja). Najlepiej jest usiąść na kolanach i z odległości 10 cm patrzeć mi w oczy. Z zachwytem. Długo. Czasem godzinę, czasem dłużej. Bloga też piszę z patrzącym w oczy Niuniusiem.



Po drugie: trzeba mnie karmić, zatem jeśli kot złapie mysz - musi podzielić się ze mną. Nawołuje głośno i nosi za mną mysie zwłoki.



Po trzecie: trzeba mnie bronić - zatem żaden obcy zwierz nie ma prawa zbliżyć się do mnie. Jest napadany i bity! Niuniuś, uosobienie łagodności, który nawet bardzo bolesne zabiegi u weterynarza znosi cierpliwie jesli jestem przy nim - zmienia się w dziką furię i rzuca w morderczych zamiarach na psy, koty i konie.




Po czwarte: muszę być! kiedy wyjeżdżałam, kot cierpiał i tracił apetyt. Po miesiącu spędzonym w Himalajach ledwo go odratowałam. Przestał jeść i powoli umierał. Przeprowadzałam się z nim wiele razy i nigdy nie było żadnego z tym problemu - jeśli byłam ja to natychmiast akceptował nowe miejsce.



Po piąte - Niuniuś lubi otaczać się moim zapachem. Kiedy jeszcze używałam perfum kotek znalazł sposób na perfumowanie się - podważał koreczek pazurkiem, potem wystarczyło nacisnąć łapką i można było posiedzieć w chmurce zapachu.
Odkryłam to przypadkiem, wcześniej zadziwiona jak pięknie pachnie mój kot. Uprawiał ten proceder latami. Ponieważ używałam tylko markowych zapachów nie chcę myśleć ile pieniędzy na to poszło.



O tym, że kseruje już pisałam. Uwielbia też zmieniać programy w telewizji. Pilotem ma się rozumieć.
Mistrzowsko obsługuje komputer. Po każdym jego spacerze po klawiaturze musimy całkowicie zmieniać ustawienia. Zawsze nam to robi.




Dziś jest bardzo stary. Słabiutki i bezradny. Ostatni raz bronił mnie rok temu. Był bardzo poturbowany i długo potem dochodził do siebie. Ma sztywne stawy, nic nie słyszy ( kiedyś przybiegał na każde wołanie).
Noszę go na rękach, kiedy tylko mogę bo wiem jak tego bardzo potrzebuje. Ja też.
Gaśnie powoli, jest dziś cieniem tego dużego, pięknego i dumnego kota. Tylko duch pozostał w nim wielki. I serce.
Dziś nie ma już sił bić się ale wystarczy, że spojrzy. Do dziś czują respekt nawet te dziesięć razy większe od niego psy.
Wiem, że spędzamy razem już ostatnie wspólne chwile. Kiedy go przytulam mam zawsze gulę w gardle.
Bardzo rzadko wychodzi z domu. Wczoraj był piękny dzień i Niuniuś poleżał na słoneczku wśród dmuchawców.
Jest ze mną od tylu lat.
Mój syn stał się dorosłym mężczyzną, ja się zmieniłam, zmieniło się całe moje życie a on był i jest - wcale nie taki cichy świadek moich radości i upadków.
Zostało nam bardzo mało czasu.
Ale wtedy już o tym nie napiszę.

*