Jak to jest gdy pisze się bloga

*

Kilka dni temu Maciek powiedział mi, że czuje się jak w Big Brotherze: dzwoni do rodziny a oni pytają o kozy mimo, że jeszcze nic im o tym, wcześniej nie mówił. Bloga namierzyło wielu naszych gości, sąsiedzi, przyjaciele. Wczoraj w sklepie kiedy wybierałam produkty ( jest to czynność wymagająca dużego skupienia - kto robił codzienne zakupy dla kilkunastu osób ten wie), nagle za plecami usłyszałam szept: to chyba ta Magda z bloga! Trudno było się skupić ponieważ Panie rozmawiały o mnie, scenicznym szeptem, 20 cm od mego karku.
Dostaję listy i telefony z pytaniami czy można nas odwiedzić "bo będziemy w pobliżu i chcielibyśmy trochę sobie na tarasie i w salonie posiedzieć".
Nie brałam takich sytuacji pod uwagę kiedy wklepałam pierwszego posta!
Są jednak i dobre, miłe strony bloga. Ostatnio mieliśmy pełen dom gości z których tylko dwójka bloga nie znała. Rozmowa przy stole przebiegała gładko, nie musieliśmy z Maćkiem odpowiadać na te same co zawsze pytania - bo goście znali odpowiedzi. W jednym z postów wspomniałam, że chciałabym zobaczyć dom z lotu ptaka. Odezwała się do mnie miła Pani z propozycją i może.... zobaczę!
Dostałam także prezenty do pokoju słonecznego i kociego! Dziękuję!
Oto batikowe słońce:




W Bieszczadach było bardzo sucho, wczoraj popadał pierwszy w tym roku deszcz. Rośliny tylko na to czekały! Chwyciłam za aparat.

Kozy we mgle:

Obfotografowałam dom od strony drogi, z każdej strony, roślinki i w ogóle wszystko co mi w oko wpadło. Z kilku zdjęć jestem nawet zadowolona. Aparacik okazał się średni ale przy odrobinie wysiłku można co nieco z niego wyciągnąć.

Oto dom widziany z drogi dojazdowej.

Następne zdjęcia robiłam biegając wzdłuż granicy działki.

Parking powstał dzięki wielogodzinnej pracy spychacza. Działka nie miała nawet metra kwadratowego w poziomie. Maciek wymyślił go w innym miejscu i kiedy przyszłam zobaczyć był już gotowy. Wtedy wyszła na jaw moja wredna natura - uparłam się i Pan Spychacz musiał rozpocząć pracę od nowa. Przysłuchiwał się naszej kłótni w milczeniu patrząc w niebo, potem powiedział, że jest mu to "przez różnicy" i ruszył do pracy.
Dziś Maciek twierdzi, że tak jest dobrze ale wtedy!! było nerwowo.

Moje ukochane autko. Miejscowi śmieją się z niego, że wygląda jak przewrócona budka telefoniczna, łaskawsi nazywają go Papa Mobile bo ma otwierany dach. Ma za to napęd na cztery koła i mieści sześć osób - jeśli akurat nie wożę nim materiałów budowlanych...

Dom od tyłu.










Dom od frontu.

Drewutnia przerobiona obecnie na sypialnię dla kóz jest bardzo malownicza.




Kocham modrzewie. Są piękne, rosną szybko. Tego zasadziłam sama 4 lata temu. Był wtedy małym patyczkiem. Miał szczęście, nie namierzyły go krowy sąsiadów.

Na koniec nieco kwiecia i zieleniny.

W przyszłym tygodniu wybieram się w góry. Wtedy dopiero się rozwinę!

*