poniedziałek, 28 marca 2011

Młodociane gangi w Bieszczadach

Ten mrożący krew z żyłach tytuł ma swe uzasadnienie choć nie znaczy on, że w Bieszczadach na wzór dawnych tołchajów grasują na traktach okrutni ludzie. Zakres działania gangów ma skalę makro i dotyczy tylko naszego podwórka.
Ale od początku.
Nasza Śnieżynka nareszcie urodziła! Maciek na poród się załapał i dwukrotnie z koziarni dobiegały okrzyki radości. Ponieważ Śniezynka jak sama nazwa wskazuje jest bielutka jak śnieg  a ojciec nienarodzonych był rasy alpejskiej czyli brązowy, spodziewaliśmy się łaciatych kózek. Jednak prawo Mendla zadziałało po swojemu i pierwszy urodził się koziołek biały jak matka a następnie mała kózka koloru... Buby!!!
Mamy więc kozią Bubę i Bezę, czyli kopytne biszkopty.

Trzy matki z młodymi tego jeszcze u nas nie było.
Od początku zaznaczyły się różnice w temperamencie i życiowej przebojowości. Jedno z dzieci Mańki korzystając z chwilowego osłabienia porodem, wydoiło Śnieżynkę prawie do cna! Toż to rozbój na prostej drodze! "Alpejskie dzieci" większe od biszkoptów dwukrotnie "napadają" na młodsze bodąc je gołymi jeszcze czółkami. Bo nie można nazwać różkami tego co im się na łebkach wykluwa. Bandziorstwo się szerzy! Mamy zatem trzy gangi - Gang Ramony:
 Te są najstarsze i najbardziej wojownicze.
Gang Mańki:
Oraz kilkudniowy Gang Gamoni czyli dzieci Śnieżynki:
Kozy są byle jakimi matkami. Mańka i Ramona potrafią walczyć z własnymi dziećmi o smakołyki, odpychają je tylną nogą od wymion, dlatego ze wzruszeniem obserwujemy jak cudowną matką okazała się nasza Śnieżynka! Jest czuła, opiekuńcza i karmi na okrągło:



Często tworząc swoistą, kozią grupę Laokoona:
 W biszkoptowych maluchach zakochały się bez pamięci nasze pieski:
 Psia Beza jest zawsze tuż obok koziej Bezy:


 Nie będę zaprzeczać, że nam też odbiło. Oto dumny Maciek:



 Odbicie dotyczy również niżej podpisanej. Fioła mam i nie wstydzę się tego...



 Żeby nie było, że stronnicza jestem i same biszkopty pokazuję, oto najgroźniejsza bandziorka, córka  Ramony:

W Dwerniczku, w dolinie Sanu jest rezerwat śnieżycy, jednak by podziwiać ten piękny, wiosenny kwiat nie muszę opuszczać okolic domu, oto nasza prywatna śnieżyca:



 Pokazały się również inne kwiatki!



Same dobre rzeczy się dzieją! Znalazłam we wsi Panią, która piecze pyszny domowy chleb! Ja sama do pieczenia chleba jakoś przekonać się nie potrafię, raz upiekłam na zakwasie, który dostałam od naszego przemiłego gościa ale żeby tak na okrągło... no nie, doba ma tyle godzin co ma i zdecydowanie nie uradziłabym. Cieszę się zatem jak dziecko, bo chlebek wspaniały, pachnący a wygląda tak pięknie, ze zrobiłam mu sesję:



 Świeży domowy chlebek z kropelką dyniowego dżemu...

Nie do końca wierząc we własne szczęście z radością donoszę, że do pomocy w kuchni zgłosiła się do mnie  Pani słynąca ze swych kulinarnych umiejętności!!! Po cichu obawiałam się, że prowadząc dwa domy zarobię się na efektowną śmierć. Wygląda na to, że jeszcze pożyję.

Pozdrawiam zatem wszystkich z radością i nadzieją na lepsze jutro!!!

76 komentarzy:

  1. Gangi urocze, a biszkoptowe kózki do zagłaskania :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Przychodzę tu do Ciebie bardzo często,bo Twój blog to dla mnie lekarstwo nie do zastąpienia niczym innym.
    Tu znajduję to co lubię ,tu koję moją chorą duszę.
    Przesyłam moc pozdrowień dla Was wszystkich.
    I nadal będę zaglądać tu ,najczęściej po cichutku.

    OdpowiedzUsuń
  3. Magodziu, mam fioła razem z Tobą i także się tego nie wstydzę ;)
    UWIELBIAM małe koźlątka.
    Jak mój syn Oskar był małym chłopcem, chodziłam z Nim bardzo często na piechotkę do pobliskiej wsi. Tam, moja dużo starsza znajoma, od które zawsze nabywałam mleko krowie i kozie, raczyła nas widokiem swoich zwierząt gospodarskich. Gdy pojawiało się maleństwo (nie ważne jakiego gatunku) pojawialiśmy się natychmiast na telefoniczne powiadomienie. Wszelkie maluszki z ogromną miłością tuliłam nie mogąc nacieszyć się cudem narodzin.
    Szczególna słabość pozostała mi do cielątek i koźlątek.
    Matko, jak ja kocham zwierzęta!
    Wariat ze mnie na tym punkcie ;))
    Serdeczne uściski dla Was wszystkich, dla zwierząt również ma się rozumieć :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Hihi, haha ale się uśmiałam, gangi łabuziaków. Ale biało-biszkoptowe najsłodsze.

    OdpowiedzUsuń
  5. Miło czytać o takich planowych i planowanych poczęciach w pięknych plenerach.
    Grażyna

    OdpowiedzUsuń
  6. Miło czytać o takich planowych i planowanych poczęciach w pięknych plenerach.
    Grażyna

    OdpowiedzUsuń
  7. Kózki przecudowne. Mam ochotę je przytulić i mocno ucałować ich pyszczki. Bardzo się cieszę Waszym szczęściem. Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  8. Jeeeezu jakie cudne kozy !!!, rzeczywiście te kremowo białe do zakochania się na śmierć ;)))
    ale ja w ogóle lubię kozy za ich dziwactwa i za to że są takie towarzyskie, kiedyś jedna łaziła z nami po lesie jak zbieraliśmy grzyby, szarpała za poły kurtek, ciągle coś podgryzała i była słodka
    zazdroszczę takich towarzyskich zwierzątek, ale pewnie tez trochę i szkodniki z nich są ??, chlebek wygląda rewelacyjnie sami pieczemy to wiemy jak to smakuje, taki swój upieczony :))
    serdeczności

    OdpowiedzUsuń
  9. Oglądać takie gangi to czysta przyjemność, kózki przesłodkie, nie dziw, że radość u Was wypełniona po brzegi...
    pozdrawiam, Sylwia.

    OdpowiedzUsuń
  10. Pięknie i pysznie :) A te biszkoptowe cuda no zagłaskałabym :) Pozdrawiam Was gorąco

    OdpowiedzUsuń
  11. O rany - nie strasz takimi tytuałami :D Gangi są rozkoszne, pobiegałabym z nimi :)
    WIOSNA! Czy może być coś bardziej radosnego, po krótkich, zimnych, szarych dniach ? Na większości blogów dumnie uchwycona w pierwszych kwiatuszkach, radośniejszych nastrojach :) Życie może być piękne :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Cudowne te Twoje "koziątka"... zakochałam się bez opamiętania, tylko przytulać, przytulać i głaskać :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Już mi lepiej, kiedy zajrzałam do Was:)Kózki i pieski jak z jednej rodziny..coś wspaniałego!Wiosenne kwiecie i chlebuś domowy - bajka!!Pozdrawiam wszystkich mieszkańców tego niezwykłego siedliska:)))

    OdpowiedzUsuń
  14. Kiedyś odpoczywałam wędrując po górach. W Bieszczadach nie byłam i bardzo tego żałuję, ale nasze Sudety podeptałam troszkę. Teraz czytam Twojego bloga, oglądam fotki i czuję taki sam powiew natury w sercu, jak kiedyś padając na przełęczy.
    Gang Gamoni przecudny, a i pozostałym nic nie brakuje.

    OdpowiedzUsuń
  15. no ja Wam się wcale nie dziwie, sama się już zakochałam w tych pluszakach :)
    uważaj z ta wyśmienitą kuchnia, bo jeszcze restauracje będziesz musiała otworzyć ;D
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  16. No i znowu mama będzie mnie zadręczać, że tez chce mieć kozy :P

    http://anek73.blox.pl

    OdpowiedzUsuń
  17. Jako wielka fanka bieli śniegu muszę się wypowiedzieć na temat dzieciaków Śnieżynki. Są po prostu cudowne! To zaskakujące jak genialna w swej prostocie i kreatywności jest Matka Natura. Ge-ni-al-na!

    OdpowiedzUsuń
  18. Kozie odpowiedniki BiB cudowne:) az trudno uwierzyc w taki "zbieg okolicznosci" :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Witaj Kochanieńka

    Urocze te Wasze koźlątka :) Sama radość. Czemu mnie tam nie ma?

    A nawiązując do ciasteczek PYCHA to moja pociecha wciąż mi marudzi; "Mamusiu, a zrobisz dzisiaj ciasteczka Cioci Jagódki?". Jak tu nie zrobić?

    Buziaki

    OdpowiedzUsuń
  20. Kozki przesliczne i zdjecia wiosennych kwiatkow rozczulajace dla mnie, otoczonej dzika zielonoscia z ktora trzeba walczyc, tym bardziej ze nie bylo mnie w Andach caly rok i wszystko zostalo opanowane przez nieokielzana, samowolna przyrode.
    Twoje strony dodaja mi jednak sil i entuzjazmu do doprowadzenia domu i ogrodu do przedrocznej swietnosci. Pozdrawienia z And wenezuelskich..grazyna

    OdpowiedzUsuń
  21. Jakoś w ogóle mnie nie dziwi,że Wam odbiło:)
    Mając takie cuda i ja brykałabym z nimi.
    Pozdrawiam rodziców i całe futrzane towarzystwo:)

    OdpowiedzUsuń
  22. Jak cieszy gdy wszystko się układa:))) Powodzenia zatem, a gangów - wszystkich, gratuluję:)
    Same piękności na polanie macie:)

    OdpowiedzUsuń
  23. Oj wytuliłabym te kózki:)
    Super, że będziesz mieć pomoc! A chlebek to aż u mnie pachnie!

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  24. ach ta wiosna jakimi pięknymi kwiatami sie wita. Żeby juz cieplutko było, bo tego zimna to juz mam dosyc :) fajne te białe kózki i całe stadko jakie już spore jest. No to chata juz będzie mlekiem i chlebem płynąca ;) chociaż na to mleko i sery, to jeszcze trzeba będzie poczekać, bo kózki jeszcze małe:)
    gratuluję, że udało sie zaangażować super Panią do prowadzenia kuchni, bo to jest bardzo trudne znaleźć kogos odpowiedniego.

    Miłego dnia życzę
    An

    OdpowiedzUsuń
  25. Serwus,

    kozie dziatki przesliczne! w pelni rozumiem i podzielam zakrecenie.

    natomiast wzruszyl mnie widok kwitnacego podbialu. dawno go nie widzialam. kiedys sie z niego robilo syropy na kaszel. ciekawa jestem czy teraz ktos robi je domowym sposobem.

    domowego chleba zazdraszczam calym sercem, jakby tak jeszcze do niego kubek mleka prosto od krowy....
    chyba sie rozmarzylam :)

    skrzacik

    OdpowiedzUsuń
  26. Magodo namawiam do wypieku chleba. Ja też długo odżegnywałam się od tej czynności, ale kiedy spróbowałam i zapachniało w kuchni..., to już teraz sama wypiekam, nawet do Italii przywiozłam z Polski zakwas, żeby móc taki chlebek upiec.Koźlęta milusie- wszystkie:-))) Dobrze móc tak życ blisko natury, bezpośrednio doświadczając, obserwując zmiany wynikajace ze zmian pór roku. Pozdrawiam.Bożena

    OdpowiedzUsuń
  27. Maluchy przepiękne, nie dziwię się, że są w centrum uwagi!
    Wiosna u Was piękna, a domowy chlebek najlepszy! Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  28. Toż to najpiękniejszy i najsłodszy gang na świecie!
    Ja piekę sama chleb i to na okrągło. Dałam się przekonać, choć też doby mi czasem brakuje. Wspaniały wynalazek- maszyna do chleba, rozwiązał ten problem. Piekę jednak na drożdżach, nie na zakwasie, ale i tak nie da się porównać go do żadnego kupnego.
    :-*

    OdpowiedzUsuń
  29. Jakie śliczniuchne.... aż się chce piszczeć z radości jak się takie widzi!! Takie kochaniutkie... boję się, że jakbym się u Was znalazła, to zacałowałabym i zaściskała te kózeczki na śmierć i nic by z nich nie zostało... pozdrawiam wszystkich mieszkańców Magody, a specjalne całusy dla Buby, bo się w niej zakochałam:)))
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  30. Piękne Wasze małe kózki:-)
    Ciekawi mnie ile z nich zatrzymacie?

    Pozdrawiam Carolla

    OdpowiedzUsuń
  31. Biszkoptowe koźlątko jest najcudowniejsze!

    A na myśl o tym chlebie, takim prawdziwym i pysznościach w twojej kuchni, to aż mi ślinka cieknie

    OdpowiedzUsuń
  32. Takie gangi to ja popieram!!! Zwłaszcza, że zarażają wesołością i optymizmem :-) A dobre rzeczy się dzieją nie bez przyczyny - nie od dziś wiadomo, że dobro powraca :-)

    OdpowiedzUsuń
  33. Kompletnie nie znam się na kozach :o) Podejrzewam jednak, że gdyby mi dano pół godziny na zapoznanie... mogłabym ich językiem "mówić". Nawet na zdjęciach czuć odmienne charaktery. Ostatnio z kocim gangiem miałam do czynienia - wiosenne linienie w pełni - wszystko w rudym futrze. Myśleliśmy, że tego nie wytrzymamy, ale... jakoś tak... "miłość" do zwierza i rozeszło się po kościach. Nie wiedziałam, że śnieżyczka jest pod ochroną. Kiedyś kwitła u mnie, teraz musiałabym sprawdzić, czy jeszcze jest. Jeśli teściowa motyczką nie potraktowała ;o)

    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  34. Moja corka malo nie wskoczyla w komputer, zeby poprzytulac Wasze najmlodsze kozki. Rzeczywiscie sa sliczne. Gratulacje!

    OdpowiedzUsuń
  35. Witam, koźlątka są super! Słodziaki. Zdrowo Wam zazdroszczę. Kózka to moje marzenie. A apetyt wzrasta mi kiedy oglądam Twoje zdjęcia. Mam cały plan na życie z kozą i chciałabym robić kozie sery (bardzo je lubię). W okolicy nikt tego nie robi. Ja chciałabym mieć zapraszający szyld i robić degustacje dla moich klientów. Jednak te plany muszą się trochę oddalić, bo teraz oczekuję dziecka, i ze względu na różne trudności należę do matek wysiadujących.
    Czy Ty robisz sery? Mogę kiedyś liczyć na przepis?
    Pozdrawiam wiosennie. Iwona

    OdpowiedzUsuń
  36. Ależ fotogeniczne te ,,maleństwa,,.
    Ośmielę się napisać ,że natura sprawiła Wam ,,żywą,, , kozią dekorację na Wielkanoc;)

    p.s Ta żółta roślinka to zpewne podbiał pospolity.

    OdpowiedzUsuń
  37. Kochana - kózki sa przesłodkie, a jakie UŚMIECHNIĘTE mordeczki mają, to szok! Jeszcze nigdy nie widziałam tak uśmiechniętych kozich mordek!
    A chleb na zakwasie nauczę Cię piec (właściwie przygotowywać) w 15 minut. Słowo Ci daję najświętsze! Więcej przygotowanie mojego chlebka nie zabiera. Jak tylko się spotkamy w końcu... ;)

    OdpowiedzUsuń
  38. nio słodziaki przeokrutne z tych białasków, moja Juleczka zjadłaby je na śniadanie .. a chlebek wygląda baaardzo apetycznie :) ściskam wszystkie kozie bandy i Was też :)

    OdpowiedzUsuń
  39. CZADOWE , piękne po prostu - szkoda że jak je zobaczę to już będą duże....Nagraj filmiki:) BUUUUZIAKI dla Was i dla gangu:)

    OdpowiedzUsuń
  40. Co za sliczne kozlatka !!!! Rodzina sie Wam baaardzo powiekszyla ! Jakie macie co do nich plany? Chleb - Az by sie chcialo do ust wlozyc!
    Ag

    OdpowiedzUsuń
  41. hahaha Ja pamiętam Jagodo jak się zarzekałaś, że to kozy to tylko Maćka i Ty absolutnie nie bardzo do nich ;) A tu proszę rodzą się dwa biszkopty... iii.. serce nie sługa :D

    OdpowiedzUsuń
  42. Biszkoptowe kózki takie słodzianki, że fioł jest uzasadniony a córka Ramony wygląda na rozbójnika czystej wody ;). Kwiat śnieżycy przecudny a chleba zazdraszczam, więc koniecznie muszę teraz na zakwasie upiec.

    OdpowiedzUsuń
  43. Te malenstwa sie usmiechaja:))
    Sama zglosilabym sie do pomocy, choc na pewno nie slyne z dobrego kucharzenia;)

    Pozdrawiam z A.
    Kasia

    OdpowiedzUsuń
  44. Jagodo kochana, ja wiem, że cudnie, wiosennie, kozio, kuchennie i w ogóle wspaniale... Ale to na blogu. A w prawdziwym życiu? Masz wieczorem trochę czasu tylko dla siebie?

    OdpowiedzUsuń
  45. Uffff., takich gangów niech będzie dostatek, tym bardziej, że gangsterka niezwykle urocza....

    A chleb na drożdżach nie wymaga tyle starań (SYSTEMATYCZNYCH, O ZGROZO),co te na zakwasie! Też są pyszne, a co najmniej lepsze niż ze sklepu! I w Waszym przypadku, to jeszcze znaczy, że nie trzeba palić auta. Polecam książkę Eleonory Trojan. (Złapałam kilka błędów drukarskich, ale takich, które nie sposób przeoczyć).
    Pzdr.
    Go

    OdpowiedzUsuń
  46. Ja warjuje od samego patrzenia na Wasze malenstwa, cudnosci nad cudnosciami!!!!!pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
  47. jakie śliczne te biszkopty... z przyklejonymi do mordek uśmiechami :))

    OdpowiedzUsuń
  48. Urocze te Wasze młodociane gangi :D
    Śnieżyca to jeden z moich ulubionych kwiatów ( mam go w moim ogródku ), chlebek przypomniał mi czasy kiedy moja mamusia piekła duże okrągłe bochenki w koszyczkach wiklinowych w piecu chlebowym w którym paliło się drewnem.
    A jak ten chlebek smakował…

    Pozdrawiam bardzo serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  49. Serdecznie gratuluję znalezienia pani do pomocy w kuchni! To skarb, dzięki któremu będziesz mogła zachować siłę by wciąż chłonąć cuda wokół Ciebie.
    Śnieżynka to wyjątkowa koza! Takie dobre matki, to wielka rzadkość. W naszym stadku, najlepszą mamą okazała się najmłodsza, najmizerniejsza koza dziwaczka. Dowód na zasadę jak to pozory mylą ...
    Wszystkiego dobrego w domu i zagrodzie! Magda

    OdpowiedzUsuń
  50. Hersz Kobieto ty, a jakbym wczoraj czytała, że to tylko Maciek, że co On z tymi kozami, że ty nie, nie, nie- a teraz proszę -fioł.
    Super te gangi fiołowe buziole wiosenne we wszytkie nochy.

    OdpowiedzUsuń
  51. Hahaaa ... też bym głowę straciła dla tych maleństw :) wcale się Tobie nie dziwię ... a śnieżyca całymi kobiercami kwitnie w młyńskim ogrodzie moich rodziców w Rudawach na Dolnym Śląsku. Świeży domowy chlebek uwielbiam i często piekę ... jeszcze cieplutki ze szklanką mleka - uwielbiam :) Pozdrawiam serdecznie ...

    OdpowiedzUsuń
  52. Ces agneaux sont superbes! De bien jolies photos, merci!

    OdpowiedzUsuń
  53. je me suis promenée sur votre blog, j'ai aimé, je reviendrai!

    OdpowiedzUsuń
  54. Dziękuję pięknie wszystkim!
    Leloopo kochana - jak miło Cię znów widzieć :) Powiesz mi cóż ta miła kobieta powyżej po francusku pisze?
    Nie posiadam tego języka. Z góry dziękuję!
    Kochani słońce, ciepełko - grzech w domu siedzieć!
    Pozdrawiam serdecznie!!!

    OdpowiedzUsuń
  55. kobieta pisze, ze jej się strasznie u Ciebie podoba, ze zdjecia są wspaniale a jagniątka (he, he) są odjazdowe, i ze będzie Cie odwiedzać (blogowo).
    ja tez Cie odwiedzam, jeno nie daje znaku paszcza ;)

    OdpowiedzUsuń
  56. Twoje osobiste gangi są urocze,a Śnieżynkowy przychówek po prostu sama słodycz .Nic dziwnego ,że Was duma rozpiera .Aż mnie ściska w dołku ,że tak daleko do Was i nie mogę skoczyć na herbatkę !
    Cieszę się ,że trafiła Ci się taka pomoc , może będziesz miała więcej czasu tylko dla siebie !
    Uściski gorące ślę.

    OdpowiedzUsuń
  57. "te kozy sa super! bardzo ładne zdjęcia, dziękuję"
    ogladałam blog, spodobał mi sie i jeszcze tu wrócę"

    OdpowiedzUsuń
  58. Kasiu i An z Chatki dzięki za tłumaczenie:)))
    Kasiu a Ty paszczą nie musisz tylko ciałem się do mnie wybierz!!! Czekam już drugi rok!
    Ita Ciebie to tez dotyczy:)) Wpadnij na tę herbatkę!
    Myriam - dziękuję!

    OdpowiedzUsuń
  59. Zaglądam do Was od bardzo dawna, za spawą Ori zresztą, ale jakoś nigdy dotąd nie komentowałam. Dzisiejszy wpis jest tak ujmujący i cudny, że nie umiałam się oprzeć. Kózki są przurocze, mam córkę z dokumentnym fiołem na punkcie wszelakich czworonożnych, a kozy są w czołóce. Już ją tam u Was widzę, jak w raju:-) Pozdrawiam cała bandę i fantastycznych opiekunów tej gromadki!

    OdpowiedzUsuń
  60. Jak przeczytałam tytuł to się tych gangów przestraszyłam :) w końcu ja niedaleko od Bieszczad mieszkam, a na Prima Aprilis za wcześnie, ale jak doczytałam do końca to uśmiech już miałam taki dookoła głowy :)). Biszkopciki są cudne, chlebek wyglada pysznie. Ja już dwa lata jak uniezależniłam się od piekarni. Piekę z pomocą maszyny, ale na zakwasie.
    Serdeczności dla Was
    Anula z Chaty pod Wiatrakami

    OdpowiedzUsuń
  61. Tak po cichu myślałam ,że będą właśnie takie , jasne , b.ładne , najładniejsze . Ja mogę być stronnicza i jestem , kózki Śnieżynki są najsłodsze i najpiękniejsze.

    Podobają mi się Wasze portrety , duże uznanie dla fotografa .
    Wyglądacie tak spokojnie , szczęśliwie , ciepło i pięknie , najbardziej podoba mi się to na którym się uśmiechasz .
    Życzę Wam dużo szczęścia , pozdrawiam -Yrsa

    OdpowiedzUsuń
  62. gębę mam rozdziawioną...to się nazywa biszkoptowy kozi szał...
    ależ mnie się podoba ;-)))
    Pozdrawiam serdecznie ;-)))

    OdpowiedzUsuń
  63. Ach Magodo, tyle radości, tyle uśmiechu, tyle Bez i Bub, gangi, coraz lepiej, coraz piekniej a do tego jeszcze Wiosna ze swoimi uśmiechami kwiatkowymi,zycie jest piekne, a u mnie smuteczek, ech... zycie...

    OdpowiedzUsuń
  64. Jagodo, najbardziej podobacie mi się na zdjęciu z portretem, który kiedyś królował w domach na najgłówniejszej ścianie. Ręce złożone na kolanach, takie są stare fotografie. A kózki - rozkoszniaczki, moje marzenie. Pozdrawiam
    spod Kopystańki.

    OdpowiedzUsuń
  65. Każde młode stworzenie jest przeurocze (no, może z wyjątkiem gołębi, bo te są paskudne). Gdy byłam dzieckiem u mojej babci oprosiła się świnia. Godzinami przebywałam w chlewiku, choć mówili mi: przecież tam śmierdzi. Ale te różowe prosiątka były takie śliczne.

    OdpowiedzUsuń
  66. Przepiękny wciągający tytuł.
    Nawet jak nie masz czasu zajrzysz,ciekawa co znowu się wydarzyło.
    Jagodo cudnie że będziesz miała pomoc bo długo tak byś nie pociągnęła.
    Ta praca wciąga ale jej ogrom przeraża.Przepis na chlebek był by pożądany też proszę.Koźlęta cudne,szkoda że potem zamieniają się w broitka i obgryzają co się da.
    Czy myślałaś o pisaniu książki?
    Z wielką przyjemnością bym kupiła .

    OdpowiedzUsuń
  67. Pięknie tam u Was też chciałabym mieszkac tak z dala od miasta na łonie natury,niestety nie mogę znależc takiego miejsca,u Was ziemia droga? rajka

    OdpowiedzUsuń
  68. Pani Jagodo, Wysokie Obcasy maja zamiar przedstawic wkrotce subiektywny wybór ciekawych blogów i prosza swoje czytelniczki, by dzielily się z redakcja swoimi upodobaniami. Po co? Ano po to, by autorów najciekawszych stron zaprosic do redakcji i opisac ich historię w Wysokich Obcasach. Wybrane blogi znajdą się również na stronach internetowych Wysokich Obcasow. Pozwolilam sobie wyslac link z adresem pani blogu na adres: obcasy-p@agora.pl, gdyz czytam go pasjami i zawsze z niecierpliowscia czekam na kolejny wpis i piekne zdjecie :)

    OdpowiedzUsuń
  69. Kozie gangi są urocze. Ten biszkoptowy podoba mi się szczególnie!U Was prawdziwa wiosna budzi się w domu, przy domu i w koziej obórce. Wiem, że doba ma 24 ale to co napisała moja poprzedniczka to dobry pomysł! Proszę pomyśleć o napisaniu książki!!Czytelniczek i czytelników będzie wiele

    OdpowiedzUsuń
  70. Też myslałam o tym, o czym wspomniała Marianna powyżej. Gdyby, Jagodo, zebrać Twoje blogowe wpisy i je odrobinę zredagować, powstałaby piękna książka! A jeszcze te zdjęcia w roli ilustracji... Bestseller gwarantowany.

    Pozdrawiam!

    Agnieszka

    OdpowiedzUsuń
  71. Przesyłam mnóstwo wiosennej MOCY. Czytam Pani bloga od roku, dostarczył mi wielu pozytywnych wrażeń. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  72. o rajuśku, kozuchy bombastyczne. Zazdraszczając wiosennego kwiecia pozdrawiam z OLsztyna:)

    OdpowiedzUsuń
  73. W imieniu własnym i kózek dziękuję!
    Rajko - ziemia u nas droga niestety.
    Yrso - mnie też się dzieci Śnieżynki podobają najbardziej:) Pozdrawiam Cię!
    Marianno, Sabinko, Agnieszko - o książce nie myślę, wystarczy mi blog. Dziękuję za słowa uznania i ślę Wam najserdeczniejsze pozdrowienia.
    Anonimowa - dziękuję :) Myślę jednak, że jest wiele naprawdę ciekawych blogów pisanych ciekawiej niż mój. Mam dystans do siebie. Pozdrowienia ślę - pisać będę nadal - bo lubię :)))

    OdpowiedzUsuń
  74. Jagódko, ja się zakochałam w tym śnieżynkowym przychówku, ależ one urocze :)
    I cieszę się, że masz pomoc i dobry chleb, bo i Ty musisz czasem odpocząć, Kochana Kobietko :)
    Ściskam Was cieplutko :*

    OdpowiedzUsuń
  75. Cudowne sa te małe kózki,masz wielki talent do pisania.Dziekuje i za to ze od rana mam dzieki Tobie dobry humor;*

    OdpowiedzUsuń

Filmowo:


Chata bojkowska

Chata bojkowska

Chata Magoda

Chata Magoda

Widoki z tarasu:

Widoki z tarasu:



Okolice domu

Okolice domu