Skacząc po tematach

Mamy w Bieszczadach różnych znajomych. Z różnych miejsc, bajek i środowisk. Bieszczadzkie realia nie wymagają unifikacji, każdy może realizować siebie i własne pragnienia na własny sposób. Galeria ludzi jest barwna i co tu dużo mówić przezabawna - nie pomijając nas samych.
Źródłem nieustającej radości jest obserwacja konfrontacji poszczególnych "eksponatów" z owej galerii. Napiszę czym ubawiliśmy się po pachy ostatnio.
Ludzie z nieprzystających do siebie światów - jeden to "człowiek mózg" przybysz z dużego miasta,  roboczo nazwany Docentem i drugi - urodzony tutaj, człowiek prosty, szczery i praktyczny, nazwany na tę okazję Miejscowym. Docent żyje w chmurach, niebotycznych przestrzeniach tworzonych przez jego wybitny i niebanalny mózg, jakiekolwiek względy praktycznej codzienności nie mają jednak do jego zwojów żadnego dostępu. Z życzliwości, niezliczone jego gafy i życiową niezborność nazywamy roztargnieniem. Mogłabym przytaczać przez długie godziny rozliczne anegdoty - przykłady owego roztargnienia a i tak trudno byłoby mi nadążyć, bo każdego dnia Docent tworzy następne. Oczywiście nie robi tego specjalnie. Każda sytuacja, zjawisko, zdarzenie ubierana jest przez niego w kolejną teorię, którymi raczy nas chętnie. Nie ukrywam, że uwielbiamy z Docentem rozmawiać mimo, iż hamowanie wybuchów radosnego śmiechu może kiedyś źle wpłynąć na owej manifestacji wesołości domagający się organizm.
Miejscowy jest człowiekiem mocno stojącym na ziemi, wszelkie przejawy odstępstwa od konkretów nazywa pierdołami, jest życzliwy światu całemu, zawsze pogodny i uśmiechnięty, ogólnie lubiany za nieskomplikowaną osobowość i praktyczne podejście do życia.
No i się wzięli i spotkali u nas! Zagaił Docent bo on zawsze ma coś ciekawego do powiedzenia a my z zapartym tchem oczekiwaliśmy na reakcję Miejscowego. Było ślicznie! Miejscowy milczał, oczy robiły mu się coraz większe, na twarzy widniał pogłębiający się wysiłek by zrozumieć sens Docentowej wypowiedzi. I widać było, że sprawa jest beznadziejna. Aby było sprawiedliwie dodam, ze my też nie jesteśmy zdolni prześledzić z właściwym zrozumieniem toku rozumowań Docenta. Jednak w niczym nam to nie przeszkadza bo go lubimy i już. Miejscowy zaczął wykazywać wzmożoną nerwowość, kręcił, się i najwidoczniej zaczął się bać. Od tej pory unika Docenta jak ognia, ucieka w popłochu przy każdym spotkaniu, w oczach ma dziki lęk. Na nic nasze wyjaśnienia i zapewnienia, ze Docent nie jest niebezpieczny - Miejscowy wie swoje!
Mam nadzieję, że czas zrobi swoje, Miejscowy przywyknie i może? kiedyś? wypiją razem po kieliszeczku, pieczętując w ten sposób spotkanie dwóch światów.

Pokażę dzisiaj kolejną narzutę, jaką dostaliśmy od Tosi. Niestety nie umiem zrobić zdjęcia, które oddałoby całą  jej urodę.

 Do narzuty dołączone były poduszki!

Kolejne patchworki są podobno w przygotowaniu i w ten sposób, nasze chaty staną się jedyną w swoim rodzaju galerią dzieł artystki! Czy muszę mówić, że mnie to uszczęśliwia?

Zebrało mi się na pieczenie ciastek. Najlepsze jakie kiedykolwiek jadłam to Ciastka Orzechowe:

Ciasto
 - 1 margaryna Palma (podobno najlepsza do nich)
 - 30 dkg mąki
 - 2 łyżki śmietany
Ponadto:
4 łyżki cukru
4 łyżki mleka (najlepsze zagęszczone)
4 dkg orzechów włoskich
1/4 kostka masła
jedno białko

Wyrabiamy ciasto, wałkujemy i wykrawamy małe kółka, które z jednej strony maczamy w białku a następnie w cukrze i układamy na blasze.
pieczemy 15 minut - około, ciastka muszą się nieco podnieść i lekko zarumienić.

Podgrzewamy mleko z cukrem, dodajemy do gorącego zmielone orzechy, potem dodajemy masło i mieszamy. Jak masło się rozpuści - schładzamy.
Schłodzoną masą orzechową smarujemy ciasteczka z tej strony na której nie ma cukru i przykładamy drugim ciasteczkiem. Koniec! Pycha!!!!
Podobno ciastka nie wysychają i mogą poleżeć nawet tydzień ale nikt tego nie sprawdził, bo znikają natychmiast!

Nasze panny wszystko robią razem i tak samo. Na zdjęciu poniżej, widać jak ciekawie gapią się przez okno. Czyż nie wyglądają jak przerośnięte surykatki?

Zima wróciła zatem kilka zimowych obrazków - proszę:

Ten post miał być dłuższy, miałam jeszcze kilka tematów ale Maciek zagaduje mnie co chwilę i rozprasza.
Kończę bo tracę wątek.

Pozdrawiam i życzę miłego dnia!!!