środa, 3 kwietnia 2013

Pasztet

Obiecałam kilku osobom, że podam przepis na warzywny pasztet. Najwygodniej będzie tutaj.
Pasztety "w moim życiu" zaczęły się od... no dobrze jako ludzka pani aby nikogo nie zamęczyć,  cofnę się tylko o półtora roku. Bo wtedy właśnie rzuciłam palenie a na mnie rzuciły się kilogramy. W dużych ilościach! Przez rok narzuciło się ich kilkanaście, gdyby nie szmateksy to latałabym z gołym (za to wielkim ) tyłkiem bo wyrosłam ze wszystkiego. No coś trzeba było z tym zrobić.
 Kiedy się na coś uprę to nie ma litości a tym razem się uparłam, że te kilogramy narzucone zrzucę.
Zaczęłam pić soki owocowo-warzywne, które sobie produkowałam na sokowirówce. Jednak sprzęt ów mam byle jaki i także samo byle jak wyciskający, mało soku, dużo wilgotnej warzywnej pulpy.
Trochę mi było tej pulpy żal wyrzucać i tak wymyśliłam, że można z niej robić pasztety!
Pomysł sam w sobie okazał się genialny ponieważ baza pasztetu jest już gotowa, do niej dokładam co tam mam w lodówce: brokuły, kalafiory, marchewkę, seler, pory, jajka, pieczarki lub inne grzyby, paprykę, cebulę. Niekoniecznie wszystko na raz. Oczywiście niektóre z powyższych podgotowane do stanu aldente. Gotuję również soczewicę, która się fajnie przeciera, mieszam to wszystko co mam, dodaję dwa, trzy surowe jajka, tartą bułkę - pół szklanki, czosnek, podlaską przyprawę do pasztetów (jak ktoś nie ma, to dobre będzie, to co się lubi), sól, pieprz, gałkę muszkatałową. Jak ktoś lubi na pikantnie - nie ma przeszkód. Ja lubię wyraziste smaki, przypraw nie żałuję. To wszystko wkładam do formy typu "keksówka", przykrywam folią i na 40 minut wkładam do rozgrzanego, do 180C piekarnika.
Pasztet pyszny jest na ciepło jako danie obiadowe i na zimno. Lubię go z tartym chrzanem, z żurawiną na przykład, z surówkami, sałatą, popijając sokiem.
A dodatkowym bonusem jest 7 kilogramów, które powędrowały do bardziej ich potrzebującej osoby.
Soki robię z marchewki, selera, buraków, jabłek... co kto lubi.





Jak jesteśmy w kuchennych tematach to chcę pokazać moje ukochane zdjęcie, znalezione gdzieś w internetowych odmętach, bez podania adresu autora tegoż (tłumaczę brak bo nie znoszę złodziejstwa zdjęć w sieci). Oto ono:
Dziś od rana mieliśmy Armagedon.
Zacząć należy od tego, że mam genetyczny defekt, polegający na niemożności utrzymania porządku w domowej dokumentacji. Owa niemożność podlega pod kategorię "Absolut". Z wiekiem mi się pogłębia. Mam granitową pewność, że konieczność posiadania, przechowywania, okazywania i dostarczania różnego rodzaju dokumentów, jest współczesnym rodzajem niewolnictwa i gnębieni jesteśmy przez rządy i urzędy jak chłop feudalny w średniowieczu!  Maciek wraz z przyjaciółmi od pół roku z okładem planuje off-road'ową wyprawę do kraju ościennego, gdzie - by wjechać, potrzebuje paszportu. Maciuś jest jeszcze bardziej dotknięty powyżej omówioną genetyczną skazą, ponieważ mimo, że wyjazd jest za dwa tygodnie do dziś nie pomyślał nawet o tym aby sprawdzić, czy ma ważny paszport. Pomyślałam o tym przez kompletny przypadek ja. No i się zaczęło szukanie paszportu! Po godzinie oboje siedzieliśmy na podłodze w stertach! papierów i płakaliśmy ze śmiechu. Paszport znalazł się po kolejnej godzinie, okazało się, że już stracił ważność. Kilka telefonów i byliśmy w posiadaniu wiedzy, że wyrobienie nowego paszportu to minimum dwa tygodnie oczekiwania pod warunkiem, że wniosek złożony zostanie w Rzeszowie (dla tych,ktorzy myślą, że Rzeszów jest stolicą Bieszczadów: do miasta tego pięknego mamy ponad 3 godziny w jedną stronę, naszym autem). Pojechał Maciek sprawy załatwiać a ja zostawiając górę dokumentów na środku pokoju uciekłam z psami na spacer: 

Od kilku dni można czytać, oglądać, podziwiać! kolejny numer internetowego czasopisma naszej blogowej koleżanki Green Canoe. Z Asią znamy się od czterech już lat, spotkałyśmy się również w świecie realnym w naszej chacie, w Bieszczadach, polubiłyśmy się i przegadałyśmy przez telefon już setki godzin. Myślę, że to nie było nasze ostatnie spotkanie (prawda Asiu?).  W tym numerze jest także o nas: Jagodzie i Maćku. Zapraszam!


To wszystko. Żegnam się ciepło i życzę smacznych pasztetów!!!

90 komentarzy:

  1. A wiesz, że to sprytny pomysł z tymi pasztetami?
    Na pewno wypróbuję! I uściski najserdeczniejsze zostawiam! :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziękuję bardzo za przepis, to ja tak wczoraj męczyłam o niego na facebooku:-)
    Ponieważ mam zamiar też zgubić te nadprogramowe kg to bardzo chętnie skorzystam:-)
    I za artykuł w Green Canoe dziękuję, już pisałam czemu...
    Pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  3. Jak miło jest widzieć na moim prawym pasku, że w Chata Magoda jest POST :) Cieszę się wtedy jak dziecko, no co poradzę? Tak mam:) Mam też nadzieje, że Twojemu Maćkowi uda się wyrobić paszport na czas. Pasztet super, muszę też zrobić podobny :) Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  4. Będę musiała przy najbliższej okazji wypróbować ten przepis. Mam nadzieję, że paszport będzie na czas. Z tymi papierami to ja mam podobnie, dobrze, że mąż mój umie to ogarnąć. Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To dobrze, że przynajmniej jedno z Was to ogarnia.U nas każde szukanie byle świstka to dramat:))) Pozdrawiam serdecznie!

      Usuń
  5. Wpadasz raz na przysłowiowy ruski rok, raczysz nas opowieściami (trzema tylko: pasztet, papiery i GC Style) niczym tornado północnoamerykańskie i ...znikasz. Czas to zmienić kochana Jagodo:)Jako stała od dawna podczytywaczka i niedoszła właścicielka stada kóz stanowczo domagam się WIĘCEJ i CZĘŚCIEJ!!!

    OdpowiedzUsuń
  6. Mmmm... Ale apetycznie wygląda ten pasztecik! Koniecznie muszę spróbować.
    Zdjęcie piesów cudne! Musze zrobić kiedyś fotkę moim kotom i psu jak robimy coś w kuchni :)
    Trzymam kciuki za szybkie wyrobienie paszportu.
    Uściski dla Was i głaski dla futrzastych.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No tak, u Ciebie w porze karmienia chyba podobnie :))) Uściski ślę!!!

      Usuń
  7. Mam i ja gdzieś w czeluściach piwnicy rodziców taka PRLowską sokowirówkę, chyba więc skorzystam! Bardzo jestemn ciekawa jak smakuje takie cudo :) Może ciężko bedzie w to uwierzyć, ale wczoraj sama postanowiłam się przebić przez złogi papierów zalegających po segregatorach ;) Poległam! Rozumiem więc jak najbardziej chęć ucieczki, szczególnie, że tereny do uciekania macie tam taaakie piękne.
    Pozdrawiam serdecznie, Pełnoletnia ze Skarpy :)))

    OdpowiedzUsuń
  8. Ooo, te papiery mają szczególną moc chowania się także przede mną:) Złośliwce! A kilogramy nie chcą odejść mimo żmudnego kosztowania ciast (bo przecież byle czego ludziom nie podam-trzeba spróbować:)) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  9. Przepis na pasztet (i schudnięcie, które by mi się przydało) świetny! Na pewno go wykorzystam.

    A co do ton papierów zewsząd otrzymywanych, to na pewno masz rację. To współczesne niewolnictwo!

    PS. Jak zawsze miło do Was zajrzeć :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Oooo, te papiery przede mną też się chowają, złośliwce jedne!!! A kilogramy nie chcą zniknąć mimo mozolnej pracy - próbowania ciast(przecież byle czego ludziom nie podam:))Nie pojmuję:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Prawda? To pojąć wręcz niepodobna :) Pozdrawiam!

      Usuń
  11. osobiście jadam nawet dosyć często pasztet z selera... jest świetny bo... smakuje jak mięso... nie jedną osobę już na to naciągnęłam... hihi
    czas najwyższy zrobić coś innego czyli Twój Jagódko przepisik wezmę w swe ryzy ... tym bardziej, że niestety dupsko mi rośnie mimo, iż nadal palę ... i chyba tak zostanie bo życie płata mi figle i moja droga wciąż jest kręta ! jako, że jestem Podlasianka z krwi i kości ... przyprawę posiadam !
    co do papierzysków to mamy coś wspólnego... właśnie hm... ' zchrzanił' się mi piec i ... niestety czeka mnie przewalańsko sterty papierów - czego nie lubię robić ...
    jak zwykle piekne foty nam serwujesz !
    no to do następnego razu ...
    pozdrawiam cieplutko bo na Podlasiu zimnisko okrutne

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Podlaskie przyprawy są rewelacyjne! Serdeczności ślę!

      Usuń
  12. też wyciskam sobie takie soki i też mi zawsze żal wywalać te wiórki, ale nigdy nie wpadłam na to, żeby zrobić z nich pasztet. Dzięki za pomysł!!! a jeśli jeszcze przy okazji kilogramy pójdą precz, to będzie to prawie jak odkrycie Ameryki :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Żeby zrzucić, musiałam jeszcze słodycze porzucić :)Powodzenia!

      Usuń
    2. Z tymi słodyczami to niekoniecznie. Ja z takich wiórków produkuję dietetyczne muffinki :-)
      Przepis tutaj http://www.lifeiscool.pl/wiosenne-babeczki-marchewkowo-buraczane/#more-365
      Pozdrawiam i proszę o nowe posty.

      Usuń
  13. Dziś w necie znalazłam fajny żarcik - "jestem na trzech dietach , bo jedną się nie najadam". Obawiam się ,że jak pasztet smaczny , to ciężko będzie poprzestać na małych ilościach ale skoro mówisz ,że 7 poszło sobie gdzieś , to mnie przekonuje. Złodziejstwa zdjęć też doświadczyłam na własnej skórze . Przykre to ale czuję się bezradna.Dobrze ,że mi przypomniałaś tą swoją historyjką o paszporcie ,bo też mi "wyszedł".Sniegu już wszyscy chyba mają dość,chociaż zima w Bieszczadach czarująca. Ciepło pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Również z nadzieją na wiosnę ślę pozdrowienia!

      Usuń
  14. Fajny ten pasztet. Ja robiłam też z 'resztek' rosołowych, bo szkoda mi było wyrzucać tych selerów czy pietruszek:)

    OdpowiedzUsuń
  15. Fotka pieskowa mnie zachwyciła, rozumiem Twoje uwielbienie dla niej:)
    Mówisz, że pasztecik + soczki i 7 kilogramów mniej? Cóż, warto spróbować, oj warto, zwłaszcza, że paskudne pogodowo święta odłożyły się w fałdkach, niestety:(
    Zerknęłam do mojego paszportu, bo ziarno niepokoju zasiałaś, ale do 2020 mam spokój:) Ale gdy wspomnę sobie to wyczekiwanie na numerek, to zdjęcie robione 3 razy, to nie zazdroszczę. Trzymam kciuki, aby było gładko i szybko:)
    Już dawno chciałam zapytać o pewną rzecz. Czy możesz zdradzić jakim aparatem robisz fotki? Są...zachwycające, przecudne i niezmiernie mnie
    urzekają. Oczywiście oko i sprawność fotografa to równie ważna sprawa, ale dobry sprzęt też fajnie mieć:) Zaglądam tu z wielką przyjemnością:) Pozdrawiam cieplutko, znad morza, z drugiego krańca Polski, gdzie dziś czuć wiosnę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aparat to Nikon d90. Pozdrawiam równie serdecznie!

      Usuń
    2. Tak właśnie podejrzewałam:) To moje marzenie. Na razie mam D5000. Może kiedyś dorównam Ci w jakości fotek, a na razie cieszę oczy Twoimi. Są naprawdę fantastyczne. Ale i miejsce magiczne. Życzę Wam, aby szczęście zawsze gościło w Waszym raju, a problemy pozostawały za progiem.
      Pozdrówka:)

      Usuń
  16. Aaaaa ... wiesz co, uzależniłam się .. i to bardzo szybko ... od Twojego bloga ... Uwielbiam Cię czytać! A co do przepisu, to świetny pomysł, muszę spróbować :))

    OdpowiedzUsuń
  17. przepis bardzo mi się podoba i NA PEWNO go spróbuję :)
    Ja z kolei mam taki defekt, że papiery mam zawsze na miejscu, bo jeśli nie wiem, gdzie co mam, to jestem chora. Ale taki porządek trzymam tylko w wydatkach i papierach :))) Reszta toczy się własnym życiem i chadza własnymi ścieżkami, dla mnie często tajemniczymi

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Te własne drogi dokumentów doprowadzają mnie do rozpaczy, dlatego staram się mieć z nimi jak najmnejszy kontakt :) Pozdrawiam!

      Usuń
  18. Muszę spróbować taki pasztecik upiec,nawiasem mówiąc u mnie w dokumentach to samojak coś potrzebne to godzinka z głowy żeby to znaleŻć.Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  19. Dawno cię nie było i nie powiem, brakowało. W tym czasie nawet bloga założyłam więc oficjalnie zapraszam:)
    Pozdrowienia z mazowsza

    OdpowiedzUsuń
  20. Jagodo kochana...to ja tylko musze maszynke sobie sprawic bo mojej ostatniej serducho wysiadlo i juz robie ten pasztet bo brzmi smakowicie!
    pozdrawiam serdecznie
    pa!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tylko tę maszynkę kup tanią bo te drogie porządnie wyciskają sok i pulpa jest sucha. Powodzenia!

      Usuń
  21. Ja rowniez nie lubie, jak cos sie marnuje. Swietny pomysl z tym "zuzyciem" warzyw! Uwielbiam pasztety (wegetarianskie) i czesto u nas w domku rusza produkcja :)
    Od razu nacieszylam sobie oczy Twoimi zdjeciami :)) naprawde mozna sie uzaleznic, pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  22. z pasztetem super sprawa w lecie dodaje cukinię a na jesieni dynie i jest wspaniały, dziękuje bardzo i cieszę się, że napisałaś, śledzę Ciebie teraz na facebooku i cieszę się, że jesteś
    pozdrawiam i ciebie i Maćka, paszport dzisiaj odebrałam, potrzebne jest 1 zdjęcie amfast bez żadnych upiększeń i stary paszport koniecznie ten nieważny aby nie jeździć na próżno a do tego dowód osobisty
    pozdrawiam
    j

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jadwigo kochana witaj! Już dzisiaj Maciek w Rzeszowie złożył co trzeba, teraz z obawą oczekuje czy Urząd się wywiąże :)
      Pozdrawiam serdecznie!!!

      Usuń
  23. Oj, jakże mi bliska jesteś :) Z tą skazą genetyczną (może jesteśmy bliźniaczkami zagubionymi?) i ze smakowymi gustami. Uwielbiam takie jedzonko i Twój pomysł uważam za genialny. Zaczynam więc i ja eksperymentować. Dzięki za inspirację :)

    OdpowiedzUsuń
  24. U mnie coś nie chcą zniknąć kilogramy ;) Muszę wypróbować ten pasztet, i wreszcie coś postanowić, bo rosnę i rosnę... wszerz ;) Świetny pomysł naprawdę, dobrze, że wpadłam tutaj, bo ja mając już dosyć tej daremnej walki z wiatrakami, chciałam właśnie wrócić do palenia, by schudnąć. Ale los chciał inaczej... trochę się pochorowałam, więc na razie nie planuję wracać do palenia papierosów ;)
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  25. Cudownie, że można Cie znowu czytać! Mam nadzieje, że tak już zostanie. Z przyjemnoscią znowu uzależnię się od zaglądania tutaj ;)

    OdpowiedzUsuń
  26. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  27. Witam. Z pasztetem to rewelacyjny pomysł. Jestem właśnie na etapie "zachłyśnięcia" się medycyną naturalną, wdrażam powoli pewne elementy i już widzę rezultaty. Mianowicie mimo świąt schudłam 2 kg jedząc 5 razy dziennie i rezygnując ze słodyczy, od których byłam uzależniona. Pomogło mi w tym poczytanie sobie jak wstrętnym dla naszego organizmu jest cukier, powodując zakwaszenie organizmu, kandydozę i mnóstwo problemów zdrowotnych z tym związanych. Pasztet b edzie swietnym dodatkiem do mojej diety. Na razie jeszcze mam ze świąt upieczony "zwykły" pasztet, ale potem spróbuję warzywny. Dziękuję i pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  28. A przy okazji zacznę planowane picie soków warzywnych. Oczywiście artykuł w Green Canoe widziałam. Ten klimat bijący ze zdjęć i opisów... , jak zawsze zajcęca do odwiedzenia tych stron. Pozdrawiam jeszcze raz

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Reni - też musiałam odłożyć słodycze na bok! I mimo, że wcześniej myślałam, że jestem uzależniona od czekolady - wcale nie cierpię! Więc może to wcale nie było uzależnienie:))) Powodzenia!

      Usuń
  29. Dokładnie... Szkoda tylko, że przez tyle lat faszerowałam się tą trucizną. Teraz spróbuję oczyścić organizm, wierzę że różne dolegliwości ustąpią. Trzeba tylko sporo samodyscypliny i systematyczności. Warto jednak zadbać o zdrowie. "Nie żyjemy po to, by dobrze jeść, ale jemy po to, by dobrze żyć". :)

    OdpowiedzUsuń
  30. Cudowne filmiki. Aj jak tęsknie za tym klimatem!

    OdpowiedzUsuń
  31. Pasztet wygląda tak apetycznie, że natychmiast biegnę robić. Zdjęcia jak zwykle urokliwe i psiaki do zagłaskania:) serdecznie pozdrawiam Monika z Nizin:)

    OdpowiedzUsuń
  32. .....niezły "bigos" miałaś z paszportem :)(ja tez nie ogarniam tej makulatury :)),ale przynajmniej wyszedł Ci kuszący pasztet!:))))... Nie ma tego złego...Yagodo,fajnie,że znowu jesteś z nami( tfu,tfu na psa urok,żeby nie zapeszyć).Pozdrawiam Yagodo serdecznie i życzę nowych inspiracji(wiem,ze nie brak Ci takowych),ale myślę tu o nas wiernych czytelnikach bloga:))Nie zapomnij o nas.Przesyłam pozdrowienia dla całej zagródki Chaty Magoda.
    ps,pasztet nazwalam "Kolory ziemi "

    OdpowiedzUsuń
  33. Od jakiegoś czasu obserwuję Twojego facebooka, a jako że jestem też fanką Zielonego Czółna to bardzo się ucieszyłam, gdy mogłam tam o Tobie przeczytać! To bardzo inspirujące móc poznać Twoją historię, tym bardziej gdy mnie samą ciągnie do życia w górach, a rodzina naciska na karierę i raczej odciąga jak może od spełniania takich szalonych marzeń:) Jestem bardzo wdzięczna za Twoją opowieść! A pasztet wygląda pysznie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Życie możemy przeżyć za siebie tylko my sami, inni mają własne.
      Wiejskie wesele... przeżyliśmy takie, prawie dwa lata temu - zobacz na blogu :) Pozdrawiam serdecznie!

      Usuń
  34. Excellent post. Keep writing such kind of info on your site.

    Im really impressed by your blog.
    Hi there, You've performed a fantastic job. I'll definitely digg it and in my opinion suggest to my
    friends. I am sure they will be benefited from this website.



    Also visit my blog post - traditional 50th wedding anniversary gifts

    OdpowiedzUsuń
  35. Fajnie, ze znowu piszesz tutaj:) kradnę przepis na pasztet - bardzo mi pasuje. Nie dość, ze nie jadam mięsa od kilkunastu lat to do tego również rzuciłam pół roku temu palenie i rosnę w oczach:) Pozdrawiam ciepło i życzę wszystkiego co najlepsze dla Was:)

    OdpowiedzUsuń
  36. Jagódko kochana, u mnie papiery mają magiczną moc mnożenia się :). Powstają wszędzie i wcale nie są do ogarnięcia....Ja dokładam paluszek, bo zapisuję na coraz mniejszych karteluszkach bo przecież tu myśl fajną spotkałam - do zapamiętania, tu przepis na pasztet - bo jeszcze zapomnę ;o)...ale KTO dokłada cała rękę??!
    Serdeczności posyłam

    OdpowiedzUsuń
  37. a tu do kolekcji warzywnej pychotki ze wspaniałego ale już nieczynnego bloga.
    http://kuchnianagazie.blogspot.com/2011/02/warzywne-smarowideko.html
    http://kuchnianagazie.blogspot.com/2010/03/pasta-z-pieczonych-warzyw.html

    OdpowiedzUsuń
  38. Z dokumentami różnej maści masz świetą rację, to jest współczesne niewolnictwo!
    Dzięki za genialny przepis na pasztet! Też mi po głowie mgliście chodziło, że tę pulpę warzywną można by jakoś sensownie zagospodarować, niewielkie ilości dodawałam do kotletów mielonych i innych pulpetów, ale pasztet wymiata!

    OdpowiedzUsuń
  39. Dziękuję za pomysł z wykorzystaniem pulpy z sokowirówki! Zawsze mi było żal tego wyrzucać, a że robię różne pasztety od czasu do czasu (głównie z soi i soczewicy) - na pewno wypróbuję patent! Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  40. Witaj-pięknie,pomysłowo i pysznie tu u Ciebie.Pozdrawiam i zapraszam w odwiedziny.Ja u Ciebie zostaję na dłużej bo warto.Miłej i słonecznej niedzieli

    OdpowiedzUsuń
  41. Czytałam o Was i podziwiam za odwagę. Bije od Was tyle optymizmu i pozytywnej energii że nic tylko wybrać się do Was w Bieszczady i czerpać ... czerpać ... czerpać ..... (nie, nie .... nie jestem wampirem energetycznym :) )
    Tak na serio to jestem teraz na początku swojej nowej drogi, którą obrałam i czytanie o ludziach takich jak Wy dodaje odwagi i "kopa" do działania. Póki co wszystko jest w fazie przygotowań i jak już będę mogła się pochwalić efektami to napiszę :)
    Poydrawiam serdecynie,

    OdpowiedzUsuń
  42. Ha! Super pomysł ! Mam ostatnio również problemy z niechcianymi kilogramami i brakiem idei na smaczne i zdrowe dania dietetyczne. Na pewno wykorzystam Twój przepis.Pasztet wygląda bardzo apetycznie, a soki warzywne bardzo lubię. Dziękuję, ze podzieliłaś się z nami swoim przepisem. A do prowadzenia porządnej dokumentacji nie ty jedna masz awersję. Hi hi! Pozdrawiam i dziękuję!

    OdpowiedzUsuń
  43. Prześliczne te pieski - po oczętach widać, że szczęśliwe :)

    Masz ochotę na wzajemną obserwację? :)
    Jeśli tak to zapraszam do siebie,
    Renews xxx

    OdpowiedzUsuń
  44. Kurcze a ja wczoraj po soku wyrzuciłam tą warzywną pulpe do smieci:( chyba dzisiaj znowu zrobie sok a przy okazji pasztet bo wyglada bardzo apetycznie:)

    OdpowiedzUsuń
  45. O, na taki pomysł bym nie wpadła....dzięki za podzielenie się tym przepisem...więc mam podwójna motywację...zdrowo i parę kilo mniej..:)
    Pozdrawiam życzę pięknej słonecznej wiosny.

    OdpowiedzUsuń
  46. Piekne zdjęcia, wnętrza no i zwierzaki... Na pewno będę tu zaglądać :)

    OdpowiedzUsuń
  47. cudna ta Twoja chata magdo!

    OdpowiedzUsuń
  48. Super pomysł z tym pasztetem..właśnie tez wyrzucała resztki z sokowirówki
    Dzięki, pozdrawiam
    Piękna chata, jak dobrze żyć tak jak się lubi?
    A nie organizujecie może kursów wikliniarskich?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Znamy ludzi, którzy w Bieszczadach takie kursy prowadzą, nie ma problemu :))) Pozdrawiam!

      Usuń
  49. Jaki pyszny musi być ten pasztet!! Patrząc na zdjęcia, aż przypomniało mi się jak u Państwa byłam - Tęsknie!!

    Pozdrawiam,
    Kasia
    ( byłam z koleżanka, haftowałaśmy na tarasie ;) )

    OdpowiedzUsuń
  50. Ojej! Uściski mocne od nas wszystkich! Pozdrawiam, utulam i dziękuję za pamięć :)

    OdpowiedzUsuń
  51. Witaj Jagódko ? U nas wiosna, czasem lato, często deszcz. Wszystko kwitnie, pachnie i śpiewa. A co u was. Chociaż parę słów i zdjęć poprosimy, zanim na dobre wciągną cię w wir pracy sezonowe obowiązki. Pozdrawiam. Ila z Mazowsza.

    Ps. Dziękuję za początek poprzedniego posta - niesamowite wzruszenie.

    OdpowiedzUsuń
  52. mniaaam ale smacznie wygląda ten pasztet :)

    OdpowiedzUsuń
  53. Wspaniały pomysł na pasztety, na pewno wypróbuję!!!

    OdpowiedzUsuń
  54. I ja tam byłam i pasztet, nie próbowałam, ale zajadałam się, że aż mi mowę odebrało :). Jagódko, serdecznie pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agatko kochana! Mnie teraz mowę odejmuje :))) Uściski!!!!!

      Usuń
  55. Dziękuję za ciekawy pomysł na pasztet, wyszedł, choć mało trzymała się w sobie, ale stanowi doskonały pomysł na uczenie się zdrowego odżywiania. Wiele lat temu robiłam podobny pasztet z samych selerów, zapomniałam przepis a Ty mi o nim przypomniałaś.

    OdpowiedzUsuń
  56. Wonderful blog, wonderful people! It's a delight to" visit" you. I'm also leaving in a little village in Romania and your way of life is inspiring me. It's a pity I cannot speak your language but the photos are amaizing. I heard about you from : http://adelaparvu.com/2013/11/30/spiritul-ti-e-viu-cand-traiesti-intr-o-casa-simpla-de-lemn/
    Thank You!
    Smaranda

    OdpowiedzUsuń
  57. Muszę zrobić ten pasztet. Zawsze miałam problem z otrzymaniem zwartej konsystencji. Teraz mi się uda, mam nadzieję :)

    OdpowiedzUsuń

Filmowo:


Chata bojkowska

Chata bojkowska

Chata Magoda

Chata Magoda

Widoki z tarasu:

Widoki z tarasu:



Okolice domu

Okolice domu