Filmowo, porodowo, nalewkowo

Się dzieje! Ponieważ nie wiem od czego zacząć, zacznę od początku.
W poprzednim poście zapowiedziałam niespodziankę, i widnieje ona powyżej posta - jest to filmik o bojkowskiej chacie. Udało nam się zarejestrować kilka obrazków z chaty oraz okolic domu z widokiem na piękną wieś naszą. Pogoda nie chciała z nami współpracować, przyszła odwilż i tylko można uwierzyć mi na słowo, że zazwyczaj zimą jest jeszcze piękniej.
Przez kilka dni pracował nad tym filmem, nasz zaprzyjaźniony filmowiec Mikołaj (o którym już pisałam tutaj) i ciekawa jestem czy efekt tej pracy oddaje - dla nas oczywisty, ale my nie mamy dystansu - klimat chaty.
We wszystkim, a jakże - czynny udział brały pieski, niestety Bury zdecydowanie odmówił, co bardzo zmartwiło Mikołaja. Jeszcze jeden dowód na to, że Bury jest kocim gburem, poza tym kiedy się ociepliło w głowie ma tylko panienki.
Zapraszam zatem do wizyty w bojkowskiej.
A tutaj pokażę kilka zdjęć z "planu filmowego":

 Za statystów robili nasi bieszczadzcy przyjaciele. Aniu i Piotrku - dziękujemy!

 Jak widać Maciek w stroju bojkowskim :)

Jakiś czas temu z okazji okrągłej rocznicy bloga rozdawałam prezenty. Warunkiem uczestnictwa w losowaniu była wpłata na pomoc zwierzakom. Muszę tutaj wyznać, że zaproponowano mi uczestnictwo w podobnej zabawie, z taką różnicą, że byłam jej jedyną uczestniczką. Wpłatę poczyniłam a w zamian otrzymałam cudownej urody narzutę! Jej autorką jest Tosia prowadząca bloga o szyciu patchworków, a szyje piękne! Wejdźcie tam proszę, bo warto! Tosia osiągnęła w tej dziedzinie mistrzostwo, jej tkaniny cieszą oczy a poza tym ostatnio pokazała kolejną narzutę dla nas - do pokoju słonecznego. Dziękuję z całego serca, zachwytem i szczęściem przepełniona!!!
Narzuta zagrała w filmiku a tutaj pokazuję zdjęcia:

 Tosiu! Jesteś Wielka!

Bieszczady mają szczęście do nalewek. Znamy tu kilka osób, które wytwarzają najpyszniejsze nalewki jakie kiedykolwiek w życiu próbowałam. Dostaliśmy ostatnio "partię" różnych smaków od naszych bieszczadzkich przyjaciół, a ponieważ nie tylko wybornie smakują ale też wyglądają pięknie, postanowiłam urządzić im sesję. Sesja jednak do dziś nie jest ukończona bo w jej trakcie zobaczyłam, że z koziarni wypadł w pośpiechu Maciek z okrzykiem na ustach: kózki się urodziły!!! Grzej wodę!!!
No to pobiegłam grzać.
Nasza Ramona urodziła przed spodziewanym czasem dwie kozie dziewczynki. Liczyliśmy, że jeszcze mamy do porodów czas a okazało się, że kózka zaszła w ciążę na pierwszej randce. Cóż to się zdarza nie tylko kozom. Pierwszą dobę drżeliśmy o maluchy, bo śmiertelność u kozich osesków jest statystycznie wysoka, jednak wszystko jest w porządku i panienki brykają już radośnie, zachwycając swym całokształtem pieski. No dobrze - nas też.
Ramona zamieszkała u nas jako trzymiesięczne koźlątko. Minęły dwa lata, zmężniała (co nie znaczy, że zmądrzała) i oto proszę - matką jest! Jeśli ktoś dotrwa do końca filmiku to tam właśnie, na końcu widać kózki w statecznym wieku jednego dnia.
Musieliśmy przenieść pozostałe kozy do sąsiadów, by nawet przypadkiem nie zrobiły krzywdy maluchom.
Nadmieniam, że Mańka i Śnieżynka też są w ciąży. Kilka razy dziennie pytam Maćka: jak on sobie to wyobraża? Trzy dorosłe i prawdopodobnie szóstka maluchów? Kto nad tym zapanuje? W zeszłym roku dwie kózki potrafiły sparaliżować wszelki domowy porządek. I co? I Maciek "jest dobrej myśli". Pozwolicie, że jak to wszystko się porodzi i rozbiegnie to sobie w kąciku, cichutko, nie wadząc nikomu - zwariuję?

Jak ktoś mi kiedykolwiek powie, że życie na wsi to spokój i nuda to nie ręczę za siebie.

Oto zdjęcia kózek, nalewek a na koniec - kojące nerwy obrazki śpiących piesków a sama opróżnię chyba wszystkie buteleczki z nalewkami.

Śnieżynka posila się spokojnie niezrażona zamieszaniem. Maciek jak zobaczył to zdjęcie powiedział, że ona ma taki filozoficzny wyraz pyszczka. No ludzie!

 I wzruszające przejawy kocio-psiej miłości:

A teraz jak piszę tego posta pada śnieg! I to jaki! Nie mógł wcześniej?
Pozdrawiam serdecznie!